Ο συντάκτης του bisque-oryx-715730.hostingersite.com, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, σχολιάζει το εντυπωσιακό ξεκίνημα των Reds στη φετινή σεζόν.
Καλησπέρα σε όλους. Μεγάλη νίκη χθες, ακόμη μία τη φετινή σεζόν, σε ένα ματς ειδικών συνθηκών, όπως όλα τα Merseyside Derby.
Δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αλλιώς αυτά τα ματς, όταν για τον αντίπαλο είναι η μισή σεζόν. Η Everton, όπως πάντα, εμφανίστηκε με το μαχαίρι στα δόντια, κάτι πάρα πολύ φυσιολογικό, από τη στιγμή που η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων κάνει αυτό το Derby «τελικό Κυπέλλου».
Η διαχείριση όμως της Liverpool ήταν ξανά για σεμινάριο. Όπως είναι από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα. Μια ομάδα που δέχθηκε ένα τρομακτικό ψυχολογικό χτύπημα, που άλλαξε το μισό της ρόστερ, που έχασε δέκα μέρες τουλάχιστον προετοιμασίας και που είχε ένα πρόγραμμα βουνό για το πρώτο δίμηνο, είναι αυτή που – τη στιγμή που γράφεται το κείμενο – είναι στο +5, με το απόλυτο των νικών.
Είναι δεδομένο ότι η ομάδα δεν είναι έτοιμη. Το βλέπουν και οι τυφλοί αυτό. Υπάρχουν μονάδες όπως ο Wirtz, o Isak, o Kerkez και ο Frimpong που πρέπει να αφομοιώσουν και να αφομοιωθούν, άλλοι όπως οι Mac Allister και Bradley που λόγω τραυματισμών ακόμα ψάχνονται και άλλοι όπως οι van Dijk, Alisson και Salah που πρέπει, μαζί με τη δουλειά μέσα στο γήπεδο, να ασχοληθούν με την επίλυση των προαναφερθέντων προβλημάτων ως η «παλιά φρουρά».
Από τη Bournemouth μέχρι σήμερα, όμως, οι Reds δείχνουν συνεχώς βελτίωση. Τα νεκρά διαστήματα μειώνονται και τα εντυπωσιακά ξεσπάσματα μετατρέπονται σε σταθερά διαστήματα πίεσης προς τον αντίπαλο. Με τη Bournemouth δεν έπαιξε πάνω από 20 λεπτά συνολικά καλό ποδόσφαιρο, με τη Newcastle κατάφερε στα χασομέρια να επιβιώσει στο βιασμό της ποδοσφαιρικής λογικής, με την Arsenal περίμενε υπομονετικά τη στιγμή, με τη Burnley επέμεινε για να σπάσει το τοίχος, ενώ με την Everton έπαιξε «όσο – όσο».
Διαφορετικές συνθήκες σε κάθε ματς, όπου η σταδιακή άνοδος στην απόδοσή της έρχεται κόντρα σε ένα διαφορετικό πρόβλημα κάθε αγωνιστική. Κι όμως, αυτή η ομάδα έχει τον χαρακτήρα, το know how, τη στόφα πρωταθλητών που όμοια της δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο νησί.
Υπάρχει και τύχη, ίσως και κάποιος στα ουράνια να παίρνει στο τέλος ένα χειριστήριο και να παίζει αυτός το ματς, όμως στη τελική στον αγωνιστικό χώρο οι έντεκα με τα κόκκινα (ή τα… πετρόλ) ξέρουν να κερδίζουν. Έχουν αυτό το λογισμικό εγκατεστημένο, είτε είναι ο αρχηγός Virgil στα 34, είτε το παιδάκι ο Ngumoha στα 17.
Και ξέρετε, αφού καταφέρνει μετά κόπων και βασάνων, κόντρα σε αντίξοες συνθήκες, σε δύσκολους αντιπάλους και με τους δικούς της δαίμονες να κερδίσει, τότε το μετά… τρομάζει.
Δηλαδή όταν ο Isak πιάσει απόδοση μαζί με τον Wirtz, τι θα γίνει; Όταν επανέλθει ο Mac Allister με τον Bradley. Όταν ο Frimpong βρει κώδικα επικοινωνίας με τον Salah. Όταν βρει σταθερότητα ο – καλύτερος σε κάθε ματς – Kerkez.
Πώς θα μπορέσουν και οι αντίπαλοι να το διαχειριστούν αυτό; Που αν πόνταραν σε κάτι, ήταν σε ένα μουδιασμένο ξεκίνημα ελέω των συνθηκών. Που εν τέλει το μουδιασμένο ξεκίνημα το έκαναν αυτοί!
Αν θα έπρεπε να κάνω ντε και καλά κάποια πρόβλεψη, θα τους έλεγα να μην ελπίζουν. Και σε θέμα ποιότητας, αλλά κυρίως σε θέμα mentality είναι χιλιόμετρα πίσω.
«Show ’em the way to go home, they’re tired and they want to go to bed, ’cause they’re only half a football team, compared to the boys in Red»!
Ο χαρακτήρας της ομάδας είναι εντυπωσιακός και το potential της στα άστρα.
Που σκοπεύεις να φτάσεις φέτος Liverpool;
Υ.Γ Ryan Gravenberch, εσύ σούπερ σταρ. Εσύ, κορυφαίο εξάρι του πλανήτη!
