Μερικά από τα πλάνα των αγώνων είναι πραγματικά μαγευτικά — το κράτημα της μπάλας από τον Dalglish, η δημιουργικότητα, το όραμα, η ντρίμπλα στα κακοσυντηρημένα γήπεδα της εποχής και το αδυσώπητο τελείωμα των φάσεων.
Ο ίδιος εξηγεί πώς το διάσημο γκολ με λόμπα απέναντι στην Club Brugge στον τελικό του European Cup το 1978 στο Wembley προήλθε έπειτα από μελέτη βίντεο, το οποίο έδειχνε ότι ο τερματοφύλακας της βελγικής ομάδας βουτούσε πάντα χαμηλά και νωρίς. Ακολούθησε ακόμη περισσότερη δόξα στο European Cup με τη Liverpool, το 1981 και το 1984.
«Ο Kenny ήταν ο μεγαλύτερος σταρ της ομάδας», λέει ο Souness. «Δεν τον ενδιέφερε η προσωπική δόξα, αλλά ήθελε πολύ να κερδίσουμε εκείνο το συγκεκριμένο τρόπαιο. Οπότε έπρεπε κι εκείνος να παίξει καλά. Διαφορετικά, δεν θα ήταν χαρούμενος, και όταν δεν ήταν χαρούμενος, ήταν βάσανο. Ήταν δύσκολος μπ@στ@ρδος μερικές φορές… αλλά ο ιδανικός συμπαίκτης».
Ο Ian Rush μιλάει για την σχεδόν τηλεπαθητική τους κατανόηση ως επιθετικό δίδυμο: «Μπορούσε να δει πράγματα πολύ πριν από οποιονδήποτε άλλο».
Υπάρχει και απόσπασμα με τον George Best να περιγράφει τον Dalglish και τον θρύλο της Real Madrid, Alfredo Di Stefano, ως τους μεγαλύτερους παίκτες που είχε δει ποτέ. «Ο Kenny ήταν πάντα τρεις ή τέσσερις κινήσεις μπροστά από όλους τους άλλους», λέει ο Best.
Υπάρχουν επίσης συγκλονιστικά πλάνα από την τραγωδία του Heysel Stadium το 1985, η οποία στοίχισε τη ζωή σε 39 φιλάθλους. Ακόμη φαίνεται απίστευτο ότι ο τελικός του European Cupαπέναντι στη Juventus διεξήχθη εκείνη τη νύχτα.
«Θα έπρεπε να το είχαν ακυρώσει, αλλά δεν το έκαναν ποτέ», λέει ο Dalglish. «Έπρεπε απλώς να συνεχίσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε, αλλά δεν είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος. Χάσαμε, αλλά δεν χάσαμε όσο μερικοί από τους ανθρώπους εκείνης της βραδιάς».
Με τον Joe Fagan να αποχωρεί, ο Dalglish ανέλαβε να ηγηθεί του συλλόγου ως player-manager.
Έμεινε άφωνος όταν του προσφέρθηκε η δουλειά από τον chief executive Peter Robinson και τηλεφώνησε στον πατέρα του για συμβουλή πριν την αποδεχτεί. «Μου είπε: “Άκου, αν πιστεύουν σε σένα, να πιστέψεις κι εσύ στον εαυτό σου. Μην πεις όχι”», λέει ο Dalglish.
Αυτό που πέτυχε ως player-manager στο υψηλότερο επίπεδο δεν είχε ξαναγίνει και είναι εξαιρετικά απίθανο να το επαναλάβει κάποιος.
Αρχικά, ο Dalglish δίσταζε να βάλει τον εαυτό του να παίξει, αλλά ένας τραυματισμός του Paul Walsh οδήγησε στην επιστροφή του στην ομάδα, σε μια συναρπαστική πορεία προς το φινάλε της σεζόν 1985-86.
Η Liverpool κέρδισε 11 και έφερε μία ισοπαλία στα τελευταία 12 παιχνίδια του πρωταθλήματος, με τον Dalglish να εξασφαλίζει ο ίδιος τον τίτλο την τελευταία αγωνιστική, σκοράροντας με βολέ απέναντι στην Chelsea στο Stamford Bridge.
«Ένα πλήρες και απόλυτο παραμύθι», όπως το περιγράφει ο ίδιος. Το double ολοκληρώθηκε με τη νίκη επί της Everton στον τελικό του FA Cup στο Wembley.
Ο Dalglish δημιούργησε μία από τις σπουδαιότερες ομάδες που έχει γνωρίσει ποτέ το αγγλικό ποδόσφαιρο, με τις μεταγραφές των Peter Beardsley, John Barnes, John Aldridge και Ray Houghton, οι οποίοι είχαν καθοριστική συμβολή σε έναν ακόμη τίτλο την περίοδο 1987-88.
Συνεχίζεται…
