Γράφει ο Αλέξανδρος Μωρέλλας, δημοσιογράφος, χομπίστας αναλυτής της Premier League & μέλος της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Liverpool.
«Θα γινόταν κι αυτό», πιθανόν να σκέφτηκε ο μέσος φίλαθλος μετά την οδυνηρή ήττα από την Crystal Palace. Ως πότε θα σωζόμαστε στο ΄90; Ως πότε θα παίρνουμε 3 βαθμούς, ενώ αξίζουμε από 0 έως 1; Ως πότε οι αλλαγές, τα μαγικά και τα ξόρκια θα φέρνουν θετικό αποτέλεσμα; Και τέλος, ως πότε οι αρχικοί λάθος χειρισμοί από τον προπονητή θα μεταφράζονται ως δεινή τακτική όταν προσπαθεί να τους διορθώσει;
Ήταν, όμως, τέτοια η τραγική εικόνα της ομάδας και τόσο επώδυνος ο τρόπος που ήρθε η ήττα το περασμένο Σάββατο, που τελικά δεν πιστεύω ότι πρόλαβε κανείς μας να σκεφτεί κάτι από τα παραπάνω. Απλώς ήπιαμε το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους. Λένε συνήθως ότι οι ήττες από τις μικρομεσαίες ομάδες, είναι ήττες εκτός προγράμματος. Αυτή πάντως ήταν απόλυτα εντός. Είναι τέτοια η εικόνα της Palace από την αρχή της σεζόν (που δεν την λες μικρομεσαία πια), και τόσο ανερμάτιστη η δική μας, που τελικά αυτή ήταν μια ήττα απόλυτα φυσιολογική, η οποία αναμένεται να τους δοκιμάσει όλους ενόψει της δύσκολης συνέχειας σε πρωτάθλημα και Ευρώπη.
Δεν χάσατε μόνο τον αγώνα, χάσατε και την μπάλα κ. Slot.
Η φτώχεια φέρνει γκρίνια λέει μία λαϊκή ρήση, και το ίδιο περίπου ισχύει και στο ποδόσφαιρο: οι ήττες φέρνουν γκρίνια. Είτε όταν εκείνες έρχονται συχνά, είτε σπάνια. Και η σωστή διαχείρισή τους αποτελεί και ένα συστατικό πρωταθλητισμού, αν το διαθέτεις στην κατάλληλη δόση. Συστατικό που είχε, -ίσως και σε μεγαλύτερη αναλογία από ό,τι χρειαζόταν-, ο Klopp. Ο Γερμανός προπονητής ήταν σαν δεύτερος πατέρας για τους περισσότερους παίκτες του, τους προστάτευε, τους στήριζε και δεν τους έβγαζε στη σέντρα ούτε με την πρώτη, ούτε καν με τη 13η στραβή. Αντίθετα, ο Slot μετά την πρώτη ήττα της Liverpool στη σεζόν, δήλωσε αμέσως μετά ότι η ομάδα έχασε επειδή κάποιος παίκτης του αποφάσισε να επιτεθεί αντί να κρατήσει την μπάλα. Σοβαρά τώρα κ. Slot; Η ομάδα που παρατάχθηκε το Σάββατο έκανε τουρισμό στο Λονδίνο για ένα ημίχρονο τουλάχιστον. Το σκορ έπρεπε να είναι 3-0 από την ανάπαυλα. Ο Alison μας έσωσε από διασυρμό. Παραγωγικά ήμασταν για κλάματα. Αμυντικά δεν ακουμπήσαμε. Και σου φταίει ένας παίκτης που μετά από 1000 λάθη συνολικά, έκανε και εκείνος ένα δικό του στη λήξη του αγώνα; Όχι, η Liverpool δεν έχασε εξαιτίας ενός παίκτη, αλλά εξαιτίας 11 και ενός προπονητή. Αν θες να παίζουν οι ποδοσφαιριστές σου για σένα, αν θες να έχεις τον έλεγχο των αποδυτηρίων, αν θες να δημιουργήσεις ένα δεμένο σύνολο winners, δεν γίνεται αντί να αναλαμβάνεις την ευθύνη να δίνεις στεγνά τον παίκτη σου. Από τις αγκαλιές και τα χαμόγελα περάσαμε στις κουκούλες και τον Αρτέμη Μάτσα. Για τον Slot, λοιπόν, η πρώτη ήττα της σεζόν ήταν μια μεγάλη δοκιμασία στην οποία απέτυχε. Δύσκολα ένας προπονητής που ξεκινά να δίνει τους παίκτες του, στο τέλος μακροημερεύει. Αλλά ο Ολλανδός έχει άστρο και έναν τίτλο στην τσέπη από πέρσι, οπότε αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό, θα έχει όσο χρόνο θελήσει για να δείξει τη δουλειά του. Θα πρέπει παρ’ όλα αυτά να κάνει την αυτοκριτική του πρώτα και πάνω από όλα, και μετά να κατηγορεί τους παίκτες. Αυτά είναι τα βασικά της προπονητικής. Το έχω ξαναγράψει, φέτος που όλες οι επιλογές θα είναι δικές του, η ευθύνη θα πέφτει πάνω του. Και αυτό οι περισσότεροι προπονητές δεν το χειρίζονται σωστά.
Τυχόν υποτίμηση θα φέρει και άλλη σφαλιάρα
Ο αρχηγός της Liverpool, σε μια προσπάθεια ανασύνταξης, θέλησε να γίνει καθησυχαστικός δηλώνοντας τη Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου πως «Δεν χρειάζεται πανικός, είναι μια ήττα, να βελτιωθούμε». Τα λόγια του Virgil ή κρύβουν την πραγματικότητα ή δεν την αντιλαμβάνονται. Το να βελτιωθεί μια ομάδα δεν είναι απλό ευχολόγιο που μπορεί να συμβεί πατώντας ένα κουμπί. Και αυτή η εικόνα αποσύνθεσης, κακών επιλογών, και ενός βουνού αμυντικών λαθών δεν σβήνει μονοκοντυλιά. Μπορεί να περάσεις αέρα από την Galata, μπορεί να κερδίσεις και την Chelsea, αλλά σε βάθος χρόνου θα πρέπει να κάνεις σοβαρή δουλειά για να λύσεις τις αγωνιστικές αδυναμίες σου.
Δεν είναι στις προθέσεις της στήλης να υποκαθιστά ή να προσποιείται τον προπονητή. Συζήτηση κάνουμε με όσα ξεχωρίζουμε και ο καθένας αντιλαμβάνεται βλέποντας ποδόσφαιρο. Αυτό, λοιπόν, που βγαίνει είναι κάτι πολύ πιο βαθύ και δομικό. Δεν είναι απλά ένα μέτριο ξεκίνημα και ένα εύλογο χρονικό διάστημα που απαιτείται για προσαρμογή. Η Liverpool, χωρίς κανείς να θέλει να καταστροφολογήσει, έχει τις εξής προκλήσεις στις οποίες οφείλει να αντεπεξέλθει: 1) Δεν παίζει ομαδική άμυνα. Δεν βλέπεις στο χορτάρι ένα καλομονταρισμένο συνολο που οργώνει το χωράφι και έχει μια στρατηγική και ένα πλάνο άμυνας με παγίδες και αλληλοκαλύψεις. Εδώ ο καθένας κάνει ό,τι του έρθει, άλλος μαρκάρει ψηλά, άλλος αφήνει τον άξονα γυμνό, άλλος πουλάει την μπάλα και κοιτάει τις συνέπειες, και όλοι μαζί βλέπουν τον Konate να είναι μακράν ο χειρότερος αμυντικός μέχρι τώρα στη σεζόν. Πώς ήταν η Liverpool του Klopp τη διετία 2018/20 που νόμιζες ότι έβλεπες κανονική χορογραφία όταν οι παίκτες έπεφταν σαν λυσσασμένοι στην μπάλα; Ε καμία σχέση. Πρώτη δοκιμασία και πρόκληση για τον Slot είναι αυτή, να μάθει νέους και παλιούς να παίζουν όλοι μαζί άμυνα. Μπορούν; Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει με ασφάλεια. Για να τους έχουν επιλέξει μπορούν. Ωστόσο, ο Salah είναι 33, ο Isak και ο Ekitike είναι 2 μέτρα ο καθένας και δύσκολα κουνιούνται προς τα πίσω, ο Wirtz μέχρι τώρα είναι φτερό στον άνεμο, ο Kerkez όση ένταση έχει, άλλο τόσο μυαλό του λείπει, ο Mac Alister είναι ανέτοιμος, ο Gravenberch είναι απελπιστικά μόνος, και ο Konate, τα γράψαμε, ο Konate είναι ο χειρότερος αμυντικός της σεζόν μέχρι σήμερα και από τις 18 ομάδες. Άρα το θέμα δεν είναι μόνο πότε θα καταφέρουν να παίξουν αποτελεσματική ομαδική άμυνα οι 11 του Slot αλλά και αν μπορούν. 2) Η FSG έδωσε 200 εκατομμύρια για δυο παίκτες που μέχρι τώρα είναι αόρατοι. Ναι, είναι νωρίς, ναι, ο Isak έχει χάσει ολόκληρη προετοιμασία, ναι, ο Wirtz προσαρμόζεται ακόμα, αλλά συγγνώμη κιόλας, είσαι παίκτης 116 εκατομμυρίων, βγαίνεις τετ α τετ και δεν μπορείς να κάνεις ένα σουτ της προκοπής; Δηλαδή πόσα χρόνια πρέπει να παίζεις στην ομάδα για να μπορέσεις να στοχεύσεις σωστά σε 7.32 μέτρα τέρματος πλάτος και 2.44 ύψος από μισό μέτρο και να μην την στείλεις άψυχα στο κέντρο πάνω στον τερματοφύλακα; Για αυτό ακριβώς ο Klopp ήταν πολύ επιφυλακτικός με τις μεταγραφές εκατομμυρίων. Ήξερε ότι ο παίκτης θα το κουβαλάει πάντα αυτό μέσα του, είτε ως βάρος απόδειξης της αξίας του είτε ως υπεροψία και υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του. Ο Isak και ο Wirtz νιώθουν σταρ και πρωταγωνιστές των πιο ηχηρών μεταγραφικών sagas των τελευταίων χρόνων, αλλά όταν έρχεσαι στη Liverpool star είναι μόνο ο Σύλλογος και το γήπεδο. Όλοι οι άλλοι υποκλίνονται. Αν αυτό δεν το καταλάβουν και δεν το αποδεχθούν, δύσκολα θα προσαρμοστούν και δύσκολα θα βγάλουν τα λεφτά τους. 3) Το βαρόμετρο Salah προς το παρόν κινείται πολύ χαμηλά. Και η πρόβλεψη που είχα κάνει από την αρχή των μεταγραφών είναι ότι με τόσα «εγώ» μέσα στη Liverpool δύσκολα θα έχει τη μερίδα του λέοντος στις επιθετικές προσπάθειες και στη δόξα που ακολουθεί όταν αυτές είναι επιτυχημένες. Η Liverpool επένδυσε στον επιθετικό πλουραλισμό και καλά έκανε. Χρειάζεται όμως και τον Salah. Αν είναι ψυχολογικό το ζήτημα ή αγωνιστικό ας το βρει ο Slot. Με Salah σε αυτά τα ρηχά νερά όμως η Liverpool θα βουλιάξει. Δεν γίνεται να έχεις μονίμως σβηστή τη δεξιά σου πλευρά και εσύ να τη γλιτώνεις. Έχουμε ανάγκη τα γκολ του Mo, όπως έχουμε και τον φόβο που προκαλούσε στις αντίπαλες άμυνες. Δεν θα υπάρξουν ανοιχτοί χώροι αλλιώς και η Liverpool θα πνιγεί στην στατικότητα και την προβλεψιμότητα.
Ο πρώτος σεισμός, λοιπόν, χτύπησε το οικοδόμημα του Slot και αν τα θεμέλια είναι γερά ή όχι θα αποδειχθεί όταν και αν ακολουθήσουν οι μετασεισμικές δονήσεις. Για να έχεις αντοχή στην ήττα, ωστόσο, θα πρέπει να την αντιλαμβάνεσαι ως δοκιμασία και όχι ως τυχαίο αποτέλεσμα. «Μπορεί να μετράς πολλές ήττες, αλλά δεν πρέπει να νικηθείς», ήταν μία περίφημη φράση της αείμνηστης ποιήτριας και ακτιβίστριας Maya Angelou, που συμπληρωνόταν: «…στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσεις τις ήττες για να καταλάβεις ποιος είσαι, από τι μπορείς να αναδυθείς, πώς μπορείς ακόμα να βγεις από αυτό». Στη ζωή και στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πάντα ήττες, αλλά δεν είναι απλές ήττες. Είναι δοκιμασίες. Έτσι πρέπει να τις αντιμετωπίσεις, αν δεν θες να τις συνηθίσεις.
