Γράφει ο Αλέξανδρος Μωρέλλας, δημοσιογράφος, χομπίστας αναλυτής της Premier League & μέλος της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Liverpool.
Στις 20 Ιουλίου 2025, ακριβώς έναν μήνα μετά την ανακοίνωση της μεταγραφής του Florian Wirtz στη Liverpool, ο γνωστός δημοσιογράφος Fabricio Romano τάραξε τα timelines μας με ακόμη ένα “Here we go” στα κοινωνικά δίκτυα, αυτή τη φορά σχετικό με τη Liverpool, η οποία φαίνεται να ήρθε σε συμφωνία με την Eintracht Frankfurt για τη μεταγραφή του 23χρονου Γάλλου επιθετικού Hugo Ekitike. Ένα ποσό που φτάνει τα £69 εκατομμύρια, το οποίο με τα μπόνους θα μπορεί να φτάσει στα £78–82 εκατομμύρια ήταν αρκετό για να δώσουν οι Γερμανοί το πράσινο φως και η Liverpool να υποδεχθεί ακόμη ένα μεγάλο όνομα στο Anfield. Άλλη μια βόμβα δηλαδή ήρθε να σκάσει σε ένα ασυνήθιστα δραστήριο καλοκαίρι για τα δεδομένα της FSG, με τον σύλλογο να μη σταματά τη διαδικασία ανανέωσης του ρόστερ στην Arne Slot εποχή.
Οι μέχρι τώρα αφίξεις:
- Jeremie Frimpong (Bayer Leverkusen) – £29.5 εκατομ.
- Ármin Pécsi (Puskás Akadémia) – £1.5 εκατομ.
- Florian Wirtz (Bayer Leverkusen) – £100 εκατομ.
- Milos Kerkez (Bournemouth) – £40 εκατομ.
- Giorgi Mamardashvili (Valencia) – £25 εκατομ.
Και αν οριστικοποιηθούν τα £69 για τον Ekitike, το σύνολο θα φτάσει μέχρι τώρα τα £265 εκατομ. Χωρίς τα μπόνους. Χωρίς καν να έχουμε πάρει στόπερ ή ανασταλτικό χαφ. Και ακόμα δεν ξέρουμε αν θα μείνουν Konaté και Díaz, που ακούγεται ότι γλυκοκοιτάζουν άλλα λιμάνια. Αν φύγουν, θα έρθουν κι άλλοι. Και τους στόχους που ακούγονται μόνο «φθηνούς» δεν τους λες. Πότε ήταν η τελευταία φορά που η FSG ξόδεψε 300 – 400 εκατομμύρια σε μία μεταγραφική περίοδο; Εύκολη ερώτηση. Ποτέ. Αυτό που ζούμε φέτος δεν έχει προηγούμενο.
Αλλά η επόμενη ερώτηση που τίθεται δεν είναι απλή: γιατί τώρα; Ζούμε ένα απίστευτο μεταγραφικό καλοκαίρι, αλλά το «γιατί» το ζούμε επιδέχεται πολλών απαντήσεων. Δεν είναι μόνο μία η αιτία που συνετέλεσε ώστε η Liverpool όχι απλά να ψωνίζει, αλλά να ψωνίζει και από το πάνω πάνω ράφι της παγκόσμιας αγοράς θυμίζοντας περισσότερο Manchester City ή Chelsea των τελευταίων ετών, παρά τη Liverpool του Klopp και του Henry που για να βγει μισό ευρώ από το ταμείο έπρεπε να έχουμε σπάσει 25 κουμπαράδες ή να έχουμε φτιάξει 15 crowdfunding στο διαδίκτυο. Όχι ότι μας αρέσει το ό,τι κινείται αγοράζεται ανεξέλεγκτα και πέρα από κάθε κανόνα. Ωστόσο, μεταξύ των δύο άκρων, υπάρχουν και ενδιάμεσα στάδια.
Η επιτυχία φέρνει επενδύσεις
Η τρομερή οικονομική και αγωνιστική επιτυχία της περασμένης σεζόν όπου η Liverpool του Slot σάρωσε σε Αγγλία και Ευρώπη (για το πρώτο μέρος) με 0 μεταγραφές ήταν ο πιο καθοριστικός παράγοντας της φετινής μεταμόρφωσης και της εγκατάλειψης της στρατηγικής της μιζέριας. Από τις δύο διοργανώσεις εισέρρευσαν περισσότερα από £300 εκατομμύρια δίχως να έχει επιβαρυνθεί ο ετήσιος προϋπολογισμός ούτε λίρα.
Ταυτόχρονα, πολλοί από τους παίκτες της ένδοξης οκταετίας Klopp ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους. Και αυτή τη φορά, η FSG δεν έκλεισε ούτε τα μάτια, ούτε το πορτοφόλι.
Αυτό, όμως, που φαίνεται να άλλαξε δραματικά είναι η φιλοσοφία της ηγετικής ομάδας και ειδικά των Αμερικανών ιδιοκτητών, οι οποίοι φέτος φέρνουν περισσότερο σε Σαουδάραβες, παρά στους «σφιχτούς» καουμπόηδες διαχειριστές που είχαμε ζήσει εδώ και 5 χρόνια. Όπως έχω γράψει και σε προηγούμενο άρθρο, οι πληροφορίες θέλουν την FSG να έχει θέσει τη Liverpool στο επίκεντρο των επενδυτικών της εργαλείων, αυτό δηλαδή που παρακαλούσε και έλεγε ότι έπρεπε να γίνει κάθε νοήμων φίλαθλος των Reds από το 2019 όταν και η Liverpool κατέκτησε το Champions League.
H αποτελεσματικότητα του Slot, τα αυξημένα έσοδα από το Champions League, ο έντονος εγχώριος και διεθνής ανταγωνισμός, η τρωτότητα της City που όσο δυνατή και αν είναι, η περσινή σεζόν απέδειξε ότι δεν θα είναι μια ισόβια πρωταθλήτρια, συνετέλεσαν στη διαμόρφωση μιας επιθετικής μεταγραφικής πολιτικής, που δεν υπολογίζει κανένα εμπόδιο.
Η καζούρα ( ή η κλάψα) από τους αντίπαλους οπαδούς είναι απολαυστική. Από έξυπνα σχόλια όπως «Τι στο διάολο έγινε, βρήκαν πετρέλαιο κάτω από το Anfield;», μέχρι υποκριτικά και γραφικά όπως «Η πολιτική της Liverpool καταστρέφει το ποδόσφαιρο», τα οποία προέρχονται από οπαδούς ομάδων που ξοδεύουν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια, κάνουν το καλοκαίρι αυτό ακόμα πιο διασκεδαστικό.
Εκείνο που ήταν αναπάντεχο, όμως, αφορά στην κριτική που δέχεται η FSG από τους ίδιους τους οπαδούς της Liverpool. Υπάρχει μια μερίδα φίλων που έχει χαλαστεί γιατί η φετινή τακτική δεν είναι η συνήθης, της κλάψας και της ταλαιπωρίας, όπου εκλιπαρούσαμε την FSG για μισό παίκτη. Κάποιοι δηλώνουν προβληματισμένοι γιατί θυμίζουμε Chelsea και κάποιοι γιατί δεν ξέρουν πόσο βιώσιμο οικονομικά θα είναι αυτό το μοντέλο. Και η ερώτηση είναι απλή προς τους οπαδούς μας αυτούς: «ρε παιδιά πάτε καλά;».
Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά, μεταγραφές να κάνουμε με το κυάλι και συντηρητικά; Τι ακριβώς θέλετε; Να ψειρίζουμε τη μαϊμού ολόκληρο το καλοκαίρι, μέχρι ο ενδεχόμενος στόχος (π.χ. ο Wirtz) να υπογράψει αλλού; Να διαβάζουμε το γραφικό “Liverpool are monitoring the situation…” και τελικά να μένουμε στο μπανιστήρι του situation και να μην μπαίνουμε ποτέ στο ψητό; Να περιμένουμε να πουλήσουμε Nunez, Diaz, Konate, Elliot, και μετά να ψάξουμε στην τούρλα του Σαββάτου, δύο ημέρες πριν την έναρξη της σεζόν, για αντικαταστάτες; Ή μήπως έχουμε όλοι μας πάρει δίπλωμα λογιστή, έχουμε βγάλει το budget έως το 2031 και βλέπουμε ότι θα υπάρχει τρύπα;
Ας σοβαρευτούμε. Το net spending θα φανεί στο τέλος. Αν χρειαστεί ανακεφαλαιοποίηση ή επενδυτική ένεση, ας τα κάνει ο Henry. Ούτε οι πρώτοι θα είμαστε ούτε οι τελευταίοι. Η Liverpool είναι τεράστιος σύλλογος. Και φέτος, επιτέλους, συμπεριφέρεται σαν τέτοιος. Καιρός ήταν. Ουδείς θέλει να μας ρίξει στα βράχια. Αλλά ας μην έχουμε και αυταπάτες. Δεν θα είναι πάντα έτσι, και δεν το θέλουμε άλλωστε. Όταν αλλάζεις 6 και 7 παίκτες σε ένα καλοκαίρι μοιραία θα πληρώσεις εκτός από το μεταγραφικό κόστος και το αγωνιστικό, που έρχεται ως συνέπεια της έλλειψης ομοιογένειας. Ο Slot όμως είναι ελκυστικός ως προπονητής. Οι παίκτες θέλουν να δουλέψουν μαζί του. Η Liverpool είναι και πάλι final destination και όχι one step to. Είμαστε πρωταθλητές, είμαστε στην κορυφή, είμαστε ένας σύγχρονος και μοντέρνος σύλλογος με έναν εκπληκτικό κόσμο και μια μοναδική ιστορία. Ο Wirtz είδε τις σκουριασμένες αθλητικές εγκαταστάσεις της Bayern που παραμένουν οι ίδιες εδώ και 30 χρόνια και έφυγε τρέχοντας για το δικό μας λιμάνι. Ας το απολαύσουμε, όσο κρατάει, και ας σταματήσουμε τη μίρλα. Γιατί στο φινάλε, δικά μας είναι τα λεφτά ρε μάγκες;
