Ο Beard έχτισε μια γυναικεία ομάδα των Κόκκινων που κατάφεραν να κερδίσουν τους τίτλους του πρωταθλήματος της WSL συνεχόμενα επί δύο σαιζόν, ενώ ανέπτυξε και τα ταλέντα παικτριών όπως της αμυντικού Lucy Bronze και της κεντρώας Fara Williams.
Και οι δύο παίκτριες χαρακτηρίστηκαν ως η επιτομή του never give up – κύριο γνώρισμα του Beard, και κατάφεραν να εξασφαλίσουν τον τίτλο στην τελευταία αγωνιστική νικώντας τις δεύτερες της Bristol Academy με διαφορά τελικά 5 βαθμών.
Την επόμενη σαιζόν ,σε ακόμα πιο δραματικούς τόνους, η Liverpool ξεκίνησε το πρωτάθλημα ως 3η στη βαθμολογία έχοντας τρεις βαθμούς διαφορά από την Chelsea και δύο από την 2η Birmingham.
Καθώς οι υπόλοιπες ομάδες άρχισαν να χάνουν βαθμούς η νίκη με 3-0 και πάλι με αντίπαλο την Bristol Academy εξασφάλισε και πάλι τον τίτλο για τις Λιονταρίνες του Merseyside, με διαφορά τερμάτων σε σχέση με την Chelsea.
Η επίδραση του όμως δεν περιορίστηκε μόνο στην Αγγλία. Άφησε τις Κόκκινες για να αναλάβει τις Boston Breakers το 2016 στην NWSL των Η.Π.Α σε μια ευκαιρία που όπως είπε και ο ίδιος δεν θα μπορούσε να απορρίψει.
Έναν χρόνο αργότερα επέστρεψε στο Νησί για να αναλάβει την West Ham United και να τις οδηγήσει τελικά το 2019, στον Τελικό του Wembley για το FA Cup.
Μπορεί να έχασαν με 3-0 από την Manchester City αλλά η εμφάνιση τους και μόνο στον Τελικό ήταν ένα τεράστιο κατόρθωμα.
Και ξαφνικά η Liverpool που είχε υποβιβαστεί από την WSL το 2020 και πάλευε να επιστρέψει τον πήρε τηλέφωνο σε μια εποχή που είχε αναλάβει εκτάκτως ως λύση ανάγκης την Bristol City ,το 2021, για να τους…σώσει. Και ο Beard το έκανε.
Γιόρτασε και πάλι ένα πρωτάθλημα με τη Liverpool, βρεγμένος ως το κόκκαλο από τη σαμπάνια όπως είχε πανηγυρίσει και παλιότερα.
Οι παίκτριες του στη Liverpool τον αγάπησαν. Και αυτός τις αγάπησε. Κατάφερε να τις εμπνεύσει ,απαίτησε περισσότερα από αυτές αλλά και για αυτές.
Ζήτησε καλύτερους αγωνιστικούς χώρους, καλύτερους χώρους προπόνησης και καλύτερη διαιτησία.
Οι έπαινοι που αποδόθηκαν στο πρόσωπο του στη διάρκεια των αγώνων του προηγούμενου Σαββατοκύριακου αντανακλούν τη θέση του στο άθλημα και είναι οι αναμνήσεις από τις πρώην παίκτριες του που θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν ανάμεσα μας στο πέρασμα των χρόνων.
Η πρώην διεθνής παίκτρια των Κόκκινων Gilly Flaherty είπε πως θα «ταξίδευε οπουδήποτε στον κόσμο» μόνο και μόνο για να αγωνιστεί στην ομάδα του.
H Natasha Dowie το έκανε πράξη παίζοντας στην Charlton από 17 χρονών για να τον ακολουθήσει στις Η.Π.Α και στη συνέχεια στη Liverpool όπου και τερμάτισε την καριέρα της.
«Ήσουν διαφορετικός από τους περισσότερους. Πάντα εξασφάλιζες πως είχε προτεραιότητα η προσωπικότητα και μετά η παίκτρια.» έγραψε η Dowie.
H Fara Williams που κέρδισε τους δύο τίτλους πρωταθλήματος της WSL με τις Κόκκινες είπε για τον Beard στο BBC Radio 5 live «ήταν κάτι περισσότερο από ένας manager. Ήταν ένας μεγάλος μέντορας, ένας μεγάλος φίλος, κάποιος που είδε τις δυνατότητες μου που εγώ δεν μπορούσα να τις αναγνωρίσω. Όταν περνούσα δύσκολες περιόδους εκτός ποδοσφαίρου , αυτός ήταν πάντα εκεί.»
Τον περιέγραψε ως έναν «μεγάλο αδελφό», έναν «ξεχωριστό τύπο», έναν «μοναδικό στο είδος του», που είχε την πιο «αγνή ψυχή».
Η Williams θυμήθηκε πως κατά τη διάρκεια των εκτός έδρας αγώνων των Κόκκινων, καθόταν αργά με τον Beard στα bar των ξενοδοχείων, «παρακολουθώντας αγώνες boxing και σχολιάζοντας τους γύρους σαν να ήξεραν τι τους γίνεται».
Συνεχίζεται…
