Ο Tommy Pilling είναι το δεύτερο μέλος της οικογένειάς του που έχει την τιμή να εκπροσωπήσει τη μεγάλη ομάδα της Liverpool.
Ο μέσος της U21 αγωνίστηκε για πρώτη φορά με την ομάδα του Arne Slot, πρωταθλήτριας Premier League, πριν από μερικούς μήνες, σε ένα από τα φιλικά προετοιμασίας με την Athletic Club στο Anfield.
Αυτή η πρώτη του εμφάνιση αποτέλεσε συνέχεια μιας κληρονομιάς που ξεκίνησε πριν από περισσότερες από οκτώ δεκαετίες.
Πράγματι, ο Jack Pilling είχε αγωνιστεί 118 φορές για τον σύλλογο την περίοδο 1942-43 έως 1945-46· ωστόσο, επειδή ήταν χρόνια πολέμου, καμία από αυτές τις συμμετοχές δεν καταγράφηκε στο Football League ή το FA Cup.
Το ποσό που είχε καταβληθεί στη South Liverpool για τα δικαιώματά του ήταν 350 λίρες.
«Έχω δει μόνο εφημερίδες και φωτογραφίες του», λέει ο Tommy. «Ο προπάππους του πατέρα μου έπαιξε για τη Liverpool – είναι τρελό πραγματικά».
Λάτρης της ομάδας από μικρό παιδί και γεννημένος στο St Helens, η Liverpool Football Club είναι ουσιαστικά ό,τι γνώριζε πάντα ο Tommy Pilling στη ζωή του.
Το δικό του ταξίδι με τους Κόκκινους ξεκίνησε στην ηλικία των πέντε ετών, όταν εντάχθηκε στο στάδιο της προ-Ακαδημίας, και πλέον βρίσκεται στο κατώφλι της πρώτης ομάδας.
«Ένα όνειρο», απαντά ο ίδιος στο Liverpoolfc.comόταν τον ρωτούν για τα τελευταία περίπου 15 χρόνια.
«Κάθε ευκαιρία είναι ακόμη καλύτερη γιατί ο σύλλογος είναι ό,τι ξέρω. Αγαπώ τον σύλλογο. Η ευκαιρία να βρίσκομαι στο Anfield είναι ανεκτίμητη, σου δίνει αυτήν την έξτρα συγκίνηση.
Έχω πάει σε τόσους πολλούς αγώνες, έχω δει παιχνίδια στο γήπεδο, οπότε το να έχω πραγματικά την ευκαιρία να κάθομαι στον πάγκο ή να κάνω ζέσταμα εκεί… δεν θα το νιώσω πουθενά αλλού».
Γι’ αυτό η εμφάνιση του 21χρονου εκείνο το βράδυ του Αυγούστου στο L4 – ως αλλαγή στο 67ο λεπτό – αποτέλεσε μια κορυφαία στιγμή για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Η φανέλα από εκείνη την περίσταση έχει τοποθετηθεί σε κορνίζα και κοσμεί με περηφάνια τον τοίχο του σπιτιού.
Ο Pilling θυμάται: «Παρόλο που δεν ήταν επίσημο παιχνίδι, μόνο το συναίσθημα να βρίσκομαι στο Anfield, ανάμεσα στους φιλάθλους, να κάνω ζέσταμα, να κάθομαι στον πάγκο πίσω από τους προπονητές, να ακούω, να παίρνω μια γεύση από το τι ακούν οι παίκτες της πρώτης ομάδας πριν τον αγώνα, πώς κινούνται, τι κάνουν…
Το να μπω πραγματικά στο παιχνίδι, είχα κι ένα καλό 25λεπτο, ήταν απλώς μια στιγμή να εκφραστώ, να δείξω τι μπορώ να κάνω. Ήμουν αγχωμένος πριν το παιχνίδι, αλλά στο ζέσταμα και σε όλα αυτά, απλώς ένιωθα φυσικά. Όταν ο κόουτς μου είπε, “Μπαίνεις μέσα”, ήμουν μόνο συγκεντρωμένος και χαρούμενος».
Συνεχίζεται…
